Zaledwie kilka dni temu mogliśmy obchodzić już 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Poprzez decyzję Dowódcy AK gen. Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01.08.1944 roku. Przez następne 63 dni powstańcy rozgrywali bitwę, której to celem była Polska niepodległa, wolna od wojennych działań niemieckich a także dominacji sowieckiej. Na podstawie ustaleń, ok. 16 tys. ludzi zostało zabitych w czasie walki o stolicę, zaś rannych zostało 25 tysięcy osób, wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Poza tym, około 30 procent osób, które w okresie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji dokonywanych przez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Nie ulega kwestii, że największe wzmożenie zabójstw na ludziach nastąpiło podczas dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, mimo wielkiego poświęcenia i zdumiewającego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz "zwykłych" niewojskowych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, bezsprzecznie powinno się dbać o pamięć i odwagę ludzi biorących aktywny udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież toczyli bój o wolność i godność człowieka. Wobec tego warto nie tylko w ten jeden dzień w roku, ale i czasami zatrzymać się na chwilę w tej codzienności i przyjrzeć się temu, ile poświęceń i wyrzeczeń musieli przyjmować ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. Współcześnie nietrudno jest nieuczciwie oceniać tamtych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, że żyli oni w znacznie innych czasach niż my. Warto jeszcze zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to aby dowiedzieć się o większej ilości szczegółów, które również są istotne i potrafią odmienić nasze myślenie w zasadzie całkowicie. Ukażmy swoją empatię i respekt.